Thursday, March 12, 2009

BU BOLÜMÜ YAZMAK O KADAR ZOR Kİ? Yazan (Françeska) Francesca N O'Keefe
Bu bölümü yazmak inanın çok zor. Ama size örnek olsun diye yazmama sebep olan Mavi gözlü adam hakkında size yazmam lazım....Bir zamanlar evlenip aile kurmaya kadar karar verdiğim ve durup dururken beni Amerika da terk eden adam....Uzun süre Aşk'a karşı umudumu yitirip kalbimi parçalayan adam. Dün değil evvelsi gün laf, biriyle ondan açılmıştı. O nun hakkında konuştuğum arkadaşıma dedim ki umarım O sevgilisiyle çok mutludur bir daha asla bana dönmez. Dün tesadüf beni aradı. Gel konuşalım dedi. Yanında bir kız bir erkek arkadaşı daha vardı. Bebek te ki o barda mandalina ağacının yanına oturdum. O benimle konuşurken gözlerimin içine bakamıyordu. O sırada mandalina ağacından bir yaprak üzerime düştü. Önce bana sırnaşıp sulanmaya kalktı. Bende arkadaşız dedim. Herzaman, o kadar. Bu sefer yanında ki kıza sırnaştı. Onunla öpüşüp koklaştı. Masa altından. Ben de ne o kendinle mi oynuyorsun masa altından maymun gibi dedim? Evet bu ağır bir kelimeydi. O an onun ne kadar büyük Gönül oraspusu olduğunu anladım. Ona ben eve gidiyorum dedim. O da dur ben seni bırakırım dedi. Arkadaşlarıyla arabaya bindik. Onu ne kadar sevmiş ona ne kadar güvenmiştim bir zamanlar oysa. Farketmedim ayağımın altında torba varmış. Arkadaşlarımı otele bırakalım ilk dedi . Unkapanın da durdu. Benden ayağımın altında ki torbayı istedi. Ben ne olduğumu nerde olduğumu anlamadım. Bir anda ona lütfen ben eve gitmek istiyorum dedim. Beni ilerde taksi durağına at dedim. Arabaya bindi. Bana bağırdı. Sertleşti. İngilizce ona yanında ki insanlardan ve kötü alışkanlık ve arkadaşlardan kurtulmasını söyledim. Kurtulduğunda beni ara dedim. Ben arabadan indim boynuma yapıştı. Beni korkutmak istedi. Bende pis pis güldüm. Beni öldürmene gerek kalmadı ben zaten öldüm dedim. Seni böyle görmek ölümden betermiş. Bu bahsettiğim kişi iyi bir aile çoçuğu ilk okul arkadaşım. Ailem ailesini tanıyor. İngiltere de okumuş. İnanamadım. Sabah kalktım. Yine çayımı yudumluyorum. Yaşadığım samimi hiç birşeyden utanmıyorum. Bu samimiyetsiz adamdan utandığım kadar. Koca bir kitabın büyük bölümünü bu adama nasıl yazarım ben? Ben nasıl böyle bir hataya düşerim? Ağlamıyorum..Ağlamıyacam...İzi bende saklı kalsın......!

No comments:

Post a Comment