Thursday, March 19, 2009

Kapılar kapalıymış ama pencereler kırıkmış!.. Yazan Francesca N O'Keefe
Bir gece kapıları kapatmışlar. Birileri kenarından beyaz bir perde çekmiş. Korktum. Kapalı yerde kalamam. Hele kilitli yerde asla. Fark etmedim kapının penceresi kırıkmış. Benim gibi kapalı kalamayan biri kırmış. Kırmış kırmasına da. Neden kapının kilidini yaptırmamış? Bir cam taktırmamış?...Yoksa o da benim gibi odada kalmaktan mı korkuyor?. Bu yalnızlık güzelde. Yaş gelirse 50 ye. Beden yorulucak yalnız kalkmaktan. Hep kafa da baş ağrısı olucak ocak başı rakı muhabbetinden. Nedir bu ya? Bir yatakta iki değil dört yastık olmalı. İki yastığa dayanıp yatakta kitap okunabilmeli, kitap yazılabilmeli. Hani olurda iki yastık olursa Bay Z nin yastığını çalmak gerekebilir. Ya güzelim Bay Z yi buldukta yastıkların derdine düştük. Adım, Adım.... Bu kırılan camlar, kapalı kapılar. Hapis düşünceler. Kilitli kalmış kalpler. Bu nişantaşında ne kadar çok hırsız var...? Biri gelir büfe den bira çalar. Biri gelse anca benim kapımı çalar. Bazen sapıkça bir aşk fantezim bile var. Hani bazen diyorum şu Zorro gibi hırsız balkonumdan içeri girip eşya yerine kalbimi çalıp gitse..Bir o eksikti. Yazmıyorum ben bunları. Ama dayanamıyorum yazmadan. Yaz diyorlar ne yapayım? Yine de Bay X- i bıraktığımı Bay Y ile Aşk yaşamaktan bin pişman olduğumu inkar edemiyecem. Bay Y nin en güzel Aşk rojonu şuydu...; ''Bak güzelim şu kadarcık hayatta bu kadarcık mutluluk var. Aşkımızın kıymetini bilelim...''' derdi....Ah Bay Z Ah...Beni ne hala sokup millete madara ettin. Neyse haberin olsun. Gelirsen; Kapı kapalı ama pencereler kırık...Ona göre idmanlı gel. Ama evde yokum. Bir Kudüs'e gidip geliyorum...

No comments:

Post a Comment